دکتر میرتقی گروسی – انجمن روان‌شناسی ایران

زنده یاد دکتر میرتقی گروسی فرشی

زنده یاد دکتر میرتقی گروسی فرشی در 27 بهمن ماه 1325 در شهر تبریز به دنیا آمدند. پس از طی مراحل تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و متوسطه، در سال 1347 در مقطع کارشناسی رشته مشاوره و راهنمایی دانشگاه تربیت معلم تهران پذیرفته شده و مشغول به تحصیل گردیدند. ایشان در طول دوران تحصیل خود، از دانشجویان ممتاز و برجسته این دانشگاه بودند که موفق شدند در شهریورماه سال 1351، مدرک کارشناسی خود را اخذ نمایند. پس از آن، در آزمون ورودی کارشناسی ارشد رشته مشاوره و راهنمایی دانشگاه تهران پذیرفته شده و همانند دوران کارشناسی به عنوان دانشآموخته ممتاز، در تیرماه سال 1357 موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه تهران شدند.

همزمان با این دوران، ایشان به استخدام آموزش و پرورش درآمده و در ردههای مختلف مدیریتی مشغول به فعالیت گشته و به عنوان یکی از معلمان موفق این سازمان مشغول پرورش و تربیت نسلهای مختلف دانشآموزان گردیدند. در همان سالها، یعنی در سال 1357 طرحی تحقیقاتی را با عنوان «ترادف رشد مفاهیم بقای ذهنی و رشد قضاوت اخلاقی در کودکان پرورشگاهی» مصوب و به مرحله اجرا در آوردند که جزو طرحهای پژوهشی بود که با استقبال قابل توجهی مواجه گردید.

ایشان پس از چندین سال تلاش بیوقفه در سنگر تعلیم و تعلم نظام آموزش و پرورش، در سال 1365 به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه تبریز استخدام شده و در سنگری دیگر نسلهای برجسته روانشناسی امروز کشور و به ویژه شهر تبریز را پرورش دادند؛ به نحوی که بسیاری از روانشناسان امروز فعال در سطح استان {آذربایجانشرقی}، افتخار شاگردی حضرت استاد را داشتهاند. ایشان پس از اشتغال به فعالیت در دانشگاه تبریز، در سال 1367 به عنوان مدیر گروه روانشناسی منصوب شده و تا سال 1371 مسئولیت این گروه را بر عهده داشتند. در سال 1371 موفق به قبولی در مقطع دوره دکتری روانشناسی دانشگاه تربیت مدرس شدند. رساله دکتری ایشان در رابطه با هنجاریابی آزمون شخصیتی NEO-PI-R بود که اولین فردی بودند که مدل پنج عاملی مککری و کوستا را در کشور مطرح نموده و کارایی این نظریه را در نمونه ایرانی نشان دادند.

دقت نظر استاد و تلاش ستودنی ایشان در این زمینه، به حدی صورت گرفت که در حال حاضر در بسیاری از مجامع علمی کشور، از ایشان به عنوان {یکی از} «پیشکسوت {های} روانشناسی شخصیت کشور» یاد میشود. استاد پس از اتمام تحصیلات دوران دکتری در سال 1377، مجددا مسئولیت هدایت گروه روانشناسی دانشگاه را تا سال 1380 عهدهدار شدند و در این دوران بود که در نتیجهی پیگیریهای ایشان، مقطع کارشناسی ارشد رشته روانشناسی عمومی برای اولین بار در گروه روانشناسی دایر گردید. پس از آن به سمت معاون آموزشی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی منصوب شدند که در این مقطع نیز به دلیل پیگیریهای ایشان و سایر همکاران زحمتکش دانشکده، دورههای تحصیلات تکمیلی جدیدی در سطح دانشکده دایر گردید. در شهریور ماه سال 1382، به عنوان ریاست دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی منصوب گردیدند و تا سال 1386 نیز در این پست مشغول فعالیت بودند. در این دوران با تلاشهای شبانهروزی استاد، فصلنامه روانشناسی دانشگاه تبریز امتیاز علمی- پژوهشی را اخذ نمود.

ایشان در طول دوران پربار زندگی علمی خود مسئولیتهای مختلفی را تجربه نمودند که از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره نمود: ریاست سازمان نظام روانشناسی و مشاوره منطقه 5 (شمالغرب کشور)، عضو انجمن روانشناسی امریکا شاخه روانشناسی کاربردی، عضو اساتید راهنمای دانشجویان دوره دکتری دانشگاه استکهلم سوئد در رشته طب اجتماعی، عضو {شورای اجرایی شعبه درجه یک} انجمن روانشناسی ایران در تبریز، عضو کمیته کارگاههای آموزشی دانشگاه تبریز، ناظر پروژههای برنامه ملی تحقیقات کشور در علوم انسانی، عضو کمیسیون تخصصی روانشناسی کودکان استثنایی در سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران، عضو شورای عالی برنامهریزی وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری، مشاور طرحهای تحقیقاتی نیروی انتظامی استان آذربایجانشرقی، عضو کمیته تخصصی و هیات ممیزه دانشگاه تبریز، عضو سازمان مطالعات و تالیف کتب علوم انسانی کشور و …

از کتب تالیفی و ترجمهای ایشان میتوان به کتابهای کودک مبتلا به سندروم داون (مترجم)، رویکردی نوین درارزیابی شخصیت (مولف)، ثبات و تغییر شخصیت در بزرگسالی (مترجم)، رویکرد فردگرا در مشاوره سوء مصرف مواد (مترجم)، روانشناسی فیزیولوژیک (مولف) و … اشاره نمود.

ایشان در طول دوران زندگی پربار علمی خود بیش از 19 طرح تحقیقاتی مصوب ملی و دانشگاهی، بیش از 44 مقاله علمی چاپ شده در نشریات علمی- پژوهشی داخل و ISI، راهنمایی چندین پایاننامه دوره دکتری و کارشناسی ارشد را در کارنامه درخشان خود به یادگار داشتند. ایشان در سال 1386 موفق به اخذ درجه استادی گردیدند و پس از 35 سال تلاش بیوقفه و چشمگیر در عرصههای علمی، پژوهشی و آموزشی کشور، در بهمنماه سال 1388 به درجهی بازنشستگی نایل گردیدند.

… و در روز 10 اسفند 1389 در جوار حق آرام گرفتند.