شش انجمن علمی حوزه سلامت روان کشور؛  انجمن علمی روان‌پزشکان، انجمن روان‌شناسی ایران، انجمن علمی روان‌درمانی ایران، انجمن روان‌پزشکی کودک و نوجوان ایران، انجمن روان‌شناسی سلامت ایران و انجمن علمی پزشکی روان‌تنی ایران،  طی نامه‌ زیر خطاب به رئیس محترم مجلس شورای اسلامی، دلایل مخالفت خودشان را با طرح «استقلال مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه کشور در اعطای مجوز مشاوره با رویکرد دینی و اسلامی»اعلام کردند.

به نـــام خـــدا

جناب آقای دکتر محمدباقر قالیباف

رییس محترم مجلس شورای اسلامی

با سلام و احترام،

همان گونه که مستحضرید، اخیراً طرحی با عنوان «طرح اصلاح ماده‌ی ۱ قانون تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره‌ی جمهوری اسلامی ایران» توسط تعدادی از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی ارایه شده است و در آن قید شده که «مرجع صدور مجوز فعالیت مشاوره‌ای و مراکز مشاوره بر اساس مبانی و ارزش‌های اسلامی مراکز مدیریت حوزه‌های علمیه‌ی کشور» باشد.

در ارتباط با این طرح موارد زیر به استحضار می‌رسد:

۱ـ فعالیت‌های آموزشی و تبلیغیِ مذهبی، و گسترش آموزه‌ها و ارزش‌های اسلامی از دیرباز و در سنت اجتماعی و تاریخی کشورمان برعهده‌ی روحانیت بوده و حوزه‌های علمیه در این زمینه نقش محوری داشته‌اند. طبیعتاً این بخش از فعالیت‌ها، که در قالب فعالیت‌های مذهبی روحانیت محسوب می‌شود، هیچ گاه نیازی به اخذ مجوز از سازمان‌ها و نهادهایی دیگر نداشته است.

۲ـ بر طبق قوانین جاری کشور، مراکز دانشگاهی مختلف به آموزش و تربیت روان‌شناسان در گرایش‌های مختلف و با توجه به ویژگی‌های فرهنگی و معنوی و مذهبی کشور می‌پردازند؛ و در نهایت، دانش‌آموختگان این رشته‌ها، بر اساس حوزه‌های فعالیت حرفه‌ای، پروانه‌ی فعالیت خود در زمینه‌ی روان‌شناسی و مشاوره را از سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره دریافت می‌کنند. صدور پروانه‌ی فعالیت در زمینه‌ی روان‌شناسی و مشاوره‌ی روان‌شناسی (licensure) فرایندی جدای از آموزش فراگیران است و صِرفِ وجود دوره‌های آموزشیِ یک رشته در یک سازمان یا مؤسسه‌ی آموزشی به معنای آن نیست که این سازمان‌ها و مؤسسات در زمینه‌ی صدور پروانه‌ی فعالیت نیز ورود کنند. کما این که در حال حاضر دانشگاه‌های سراسری و آزاد متعدد در سطح کشور در حال تربیت گرایش‌های مختلف روان‌شناسی هستند اما طبیعتاً و منطقاً، نه خودِ دانشگاه‌ها و نه حتا وزارت علوم به امر صدور پروانه‌ی فعالیت حرفه‌ای وارد نشده‌اند. بنابراین، صِرفِ وجود دوره‌های دانشگاهی در یک نهاد توجیه‌کننده‌ی این نیست که صدور پروانه‌ی فعالیت حرفه‌ای را نیز عهده‌دار شود.

۳ـ با تأکید بر اهمیت فعالیت‌های ترویجی و تبلیغی و آموزشیِ مذهبیِ روحانیت، و نیز تأکید بر متفاوت بودن آموزش و فعالیت حرفه‌ای روان‌شناسی با آن، باید توجه داشت که گنجاندن تبصره‌ی پیش‌نهادی در این طرح موجب سوءتفاهم و خلط دو مبحث و فعالیت مجزا و پراهمیت خواهد شد که این امر تبعات منفی مهمی در حوزه‌ی سلامت روان به همراه خواهد داشت.

بنابراین، انجمن‌های علمی امضاکننده‌ی این نامه نظر خود را به شرح زیر اعلام می‌کنند:

«حیطه‌ی فعالیت سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره در زمینه‌ی صدور پروانه‌ی فعالیت حرفه‌ای به روان‌شناسان و مشاوران حیطه‌ای مستقل از فعالیت‌های ترویجی، آموزشی، تبلیغی و مشاوره‌ایِ مذهبی و اسلامیِ روحانیت و حوزه‌های علمیه است. به دلیل سوءبرداشت‌ها و تبعات منفی که تبصره‌ی پیش‌نهادشده ایجاد خواهد کرد، مخالفت خود را با این طرح و اضافه شدن تبصره‌ی مذکور به قانون سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره‌ی جمهوری اسلامی ایران اعلام می‌کنیم و تقاضای خارج شدن آن از دستور کار مجلس را داریم.»

امید است با ایجاد انسجام بیش‌تر در جهت تقویت عمل‌کرد نهادهای قانونی موجود در حیطه‌ی تخصص و رسالت علمی و اجتماعی هر یک به ارتقای خدمات ارایه‌شده به هم‌میهنان عزیز کمک شود.

با احترام مجدد،

امضا کنندگان :

دکتر حمید پورشریفی؛ رییس انجمن روان‌شناسی سلامت ایران

دکتر سامان توکلی، رییس انجمن علمی روان‌درمانی ایران

دکتر رضا زمانی، رییس انجمن روان‌شناسی ایران

دکتر مجید صادقی، رییس انجمن علمی روان‌پزشکان ایران

دکتر جواد محمودی قرایی، رییس انجمن روان‌پزشکی کودک و نوجوان ایران

دکتر احمدعلی نوربالا، رییس انجمن علمی پزشکی روان‌تنی ایران

yasaman