سخن نخست – انجمن روان‌شناسی ایران

دیده‌بان روان‌شناسی ایران، نشریه‌ای جدید؟ یا نامی جدید برای نشریه‌ای که سال‌ها بیش از این منتشر می‌شود؟

از زمان تجدید حیات انجمن روان‌شناسی ایران در سال 1374، خبرنامۀ انجمن ابتدا به صورت گاه و بیگاه و از سال 1386، به صورت مستمر، فصلی و بی هیچ وقفه‌، در 65 شماره، منتشر شده است. در خبرنامه‌های بدو تاسیس انجمن، بیشتر اخبار انجمن و حرفه منعکس می‌شد و تعداد صفحه‌های آن به‌ندرت به 10 صفحه بالغ می‌شد، اما در خبرنامه‌های اخیر، علاوه بر اینکه تعداد صفحات گاهی به 70 می‌رسید، در عین حال، اخبار انجمن و حرفه، تنها بخش محدودی از خبرنامه را شامل می‌شد و موارد زیادی درج می‌شد که آن را از سطح یک خبرنامه فراتر برده و به یک نشریه ترویجی سطح بالایی تبدیل می‌کرد: در هر شماره، بحث ویژه‌ای توسط یکی از صاحب‌نظران انجمن در خصوص مسائل رشته و حرفه به‌نگارش درمی‌آمد؛ یادداشت‌های علمی در حوزۀ علم روان‌شناسی توسط دانشگاهیان و پژوهشگرانی که در حوزۀ روان‌شناسی فعالیت می‌کنند ارایه می‌شد و در بخش تازه‌های علمی، ترجمه‌هایی از آخرین یافته‌ها ارایه می‌شد؛ علاوه بر این، معرفی مناسبت‌های فصل، آشنایی با روان‌شناسان ایران و معرفی فعالیت‌های علمی روان‌شناسان ایران صورت می‌گرفت. اگرچه مطالب دریافت شده توسط صاحب‌نظران و استادان این رشته قابل توجه بود، اما نام خبرنامه باعث می‌شد که اقبال برخی از افراد به این نشریه در حد یک خبرنامه باشد. بدین ترتیب، قرار است بعد از این خبرنامۀ انجمن روان‌شناسی ایران با نام دیده‌بان روان‌شناسی ایران منتشر شود تا با تاکیدی بیش از قبل بر مطالب، تازه‌ها و یادداشت‌های علمی در حوزۀ روان‌شناسی، نشریه به منبعی اصلی برای مطالعه همۀ روان‌شناسان کشور تبدیل شود.

در معرفی نشریه دیده‌بان روان‌شناسی ایران، از آن به‌عنوان پایگاه خبری، تحلیلی و ترویجی انجمن روان‌شناسی ایران نام برده می‌شود. از این‌رو، این نشریه به همۀ اعضای انجمن روان‌شناسی ایران تعلق دارد و ارتقای آن با مشارکت همۀ اعضای انجمن میسر خواهد شد. از دانشگاهیان و پژوهشگران برای ارسال یادداشت‌ها و از دانشجویان به‌ویژه تحصیلات تکمیلی، برای ارسال تازه‌های علمی دعوت به‌عمل می‌آید. در عین حال، ارسال معرفی کتاب‌های منتشر شده، چکیده پایان‌نامه‌های دکتری، معرفی رخدادهای روان‌شناختی ملی و جهانی بسیار راهگشا خواهد بود. حداقل مشارکت اعضای انجمن در ارتقای جایگاه این نشریه، معرفی آن به دیگر اعضای رشته و حرفه است.

اینک پدیدآیی دیده‌بان روان‌شناسی ایران را در ابتدای سال جدید به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم با همکاری همۀ روان‌شناسان کشور این نشریه نقشی بی‌بدیل در علمی ماندن روان‌شناسی و توسعه و ترویج علم روان‌شناسی ایفا نماید.

دکتر حمید پورشریفی