به سوی DSM-5؛ تغییر و تحولات صورت گرفته در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری بیماری‌های روانی

به سویDSM-5 ؛

تغییر و تحولات صورت گرفته در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری بیماریهای روانی

دکتر فرهاد طارمیان، روانشناس بالینی، استادیار دانشگاه علوم پزشکی زنجان

زهرا باقری، دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان

رقیه احمدیزاده، دانشجوی کارشناسی ارشدروانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان

مقدمهای کوتاه درباره DSM

DSM مخفف Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی است که برای اولین بار توسط انجمن روانپزشکی آمریکا انتشار یافت و شامل توصیف علائم و دیگر معیارها برای تشخیص اختلالات روانی است. این معیارها زبان مشترکی را میان بالینگران برای تشخیص ارائه میدهند. DSM با تعریف روشن معیارها برای اختلالات روانی به اتخاذ تشخیصهای دقیق و سازگار برای اختلالات روانی کمک کرده است؛ به طور مثال تشخیص اسکیزوفرنیا از یک بالینگر به بالینگر دیگر ثابت است، و برای هر دو متخصص چه در آمریکا اقامت داشته باشند و چه در دیگر مناطق بینالمللی اسکیزوفرنیا معنی یکسانی میدهد.

DSM شامل یک علامت تجاری ثبت می‌باشد که متعلق به انجمن روانپزشکان آمریکا APA میباشد. در ایالات متحده آمریکا نیاز به جمعآوری اطلاعات انگیزه اولیه برای طبقهبندی اختلالات روانی به شمار میرفت. اولین اقدام برای جمعآوری اطلاعات درباره بیماری‌های روانی در آمریکا، ثبت فراوانی یک طبقه از بیماری‌های روانی تحت عنوان (کانا/ دیوانگی) در سرشماری سال ۱۸۴۰ بود. در سال ۱۸۸۰ بین هفت طبقه بیماری روانی تمایز قایل شدند که شامل (شیدایی، مالیخولیا، مونومانی (مشغولیت فکری بیمارگون، فلج ناقص، زوال عقل، میبارگی و صرع) می‌باشد. در سال ۱۹۱۷ کمیته آماری انجمن روانپزشکی آمریکا (انجمن پزشکی- روانشناسی آمریکا) همراه با کمیسیون حل بهداشت روانی طرحی تصویب کرد که جهت سرشماری برای بیمارستان‌های روانی مورد استفاده قرار گرفت. گرچه این سیستم در مقایسه با سیستمهای قبلی بیشتر یک سیستم بالینی بود ولی در درجه نخست هنوز یک طبقهبندی آماری محسوب میشد که بعداً چندین بار اصلاح شد.

در جنگ جهانی دوم با توجه به حجم بالای مبتلایان به آسیب‌های روانی، روانپزشکان آمریکا با سیل مراجعان مواجه شدند و ضرورت ارزیابی، اقدام و معالجه سربازان آسیبدیده مشهود شد. در واقع مرکز این حرکت به دور از مؤسسات فکری و کلینیک‌های سنتی بود. ارتش آمریکا با تشکیل یک کمیته به وسیله روانپزشکان و سرتیپ ویلیام سی منیجر به طبقهبندی و ایجاد یک برنامه که medical 203 نامیده میشد، اقدام کرد که در سال ۱۹۴۳ مثل یک اطلاعیه فنی وزارت جنگ اعلام شد و توسط همه نیروهای مسلح پذیرفته شد. این طبقهبندی بسیار تحت تأثیر اختلالات رفتاری سربازان بود. مقارن با آن سازمان بهداشت جهانی ششمین چاپ ICD را منتشر کرد که برای اولین بار در آن اختلالات روانی گنجانده شده بود. ICD-6 بسیار تحت تأثیر شدید مجموعه اصطلاحات اداره سربازان قرار داشت و شامل ۱۰ طبقه برای روانپریشیها، ۹ طبقه برای روانرنجوریها و ۷ طبقه برای اختلال‌های منش، رفتار و هوش بود. کمیته اطلاعات و آمار انجمن روانپزشکی آمریکا، نسخه متفاوتی از ICD-6 را به عنوان اولین چاپ راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-I) در سال ۱۹۵۲ منتشر کرد.

برای دریافت متن کامل اینجا را کلیک کنید