سخن نخست

در آستانه انتشار دومین شماره دیده‌بان روان‌شناسی ایران (خبرنامه سابق)، در شروع فصلی دیگر از ریاست جمهوری هستیم. انتخابات ریاست جمهوری در 16 تیرماه با همۀ حواشی که داشت بالاخره به پایان راه رسید و در این مدت، بار دیگر دیدیم بارقه‌های امید همچنان پابرجاست. با همه بی‌تفاوتی‌ها، دل‌چرکینی‌ها و بی‌تدبیری‌ها که آسیب جدی به مردم وارد شده، با این حال امید همچنان کورسوی وجودش را نشان می‌دهد و امید داریم دولت جدید مطالبات نظام سلامت روان را نیز در صدر فعالیت‌ها قرار داده و این دولت با جهشی روشن در سلامت روان، به همۀ ما روان‌شناسان، فضایی سرشار از فعالیت‌های رو به رشد هدیه دهد.  

   به دنبال انتخاب دکتر پزشکیان به عنوان رئیس جمهور، انجمن روان‌شناسی ایران ضمن تبریک به آحاد ملت و ایشان، تحوّل در حوزۀ روان‌شناسی را نیز با همّت و تلاش ایشان خواستار است و با انتخاب ایشان به عنوان یک پزشک درد آشنا، شکوفه‌های امید برای حضور فردی خدمت‌گذار و توانمند در عرصۀ سلامت جوانه زده است.

   این شروع مجدد همزمان با بزرگتر شدن بدنۀ جامعۀ سلامت روان و نیاز به بازنگری در خبرنامۀ سابق انجمن، به ما نیرویی می‌بخشد که خبرنامه انجمن روان‌شناسی ایران را ارتقا دهیم. از شمارۀ قبلی و از ابتدای سال 1403، آن را از خبرنامۀ صرف به نشریه‌ای وزین‌تر از خبرنامه تبدیل کردیم تا علاوه بر انتشار اخبار، نگاهی علمی- تحلیلی نیز به حوزۀ مسایل روز داشته باشیم و آن را با عنوان دیده‌بان روان‌شناسی ایران منتشر کردیم. امروز به خود می‌بالیم که خبرنامه بعد از گذشت بیش از یک دهه، به پاس همت همه دوستانی که در طی سال‌ها در خبرنامه همکاری کرده‌اند، توانسته رشد چشمگیری داشته و منبعی موثّق برای بسیاری از روان‌شناسان گرانقدر باشد.

   انتشار شماره دوم دیده‌بان روان‌شناسی ایران در همراهی با شروع فصل جدید ریاست جمهوری، فرصتی است مغتنم تا با نگاهی عمیق، بیاندیشیم که چه تحوّلاتی در حوزۀ سلامت روان در طی سال‌ها رخ داده است. منصفانه نیست که بخواهیم روند رو به رشد روان‌شناسی را کوچک بیانگاریم با این حال، مشکلات مرتبط با ضعف سازمان‌های متوّلی سلامت روان، مشکلات بیمه‌ای، روان‌شناسان زرد و ده‌ها مشکل دیگر همچنان باقی است و چشم به تغییر دوخته است.

   انجمن روان‌شناسی ایران به مثابۀ سازمانی با تکیه بر خردورزی، تلاش خود را برای حفظ و ایجاد بهترین تشکل‌های صنفی در طی سال‌ها داشته و به این مسیر ادامه خواهد داد . با وجود مشکلاتی که در سال‌های اخیر در حوزه عملکرد سازمان نظام روان‌شناسی ایران شاهد آن بوده‌ایم، امیدواریم در دورۀ ریاست جمهوری جدید به پایانی بر این هرج و مرج‌ها دست یابیم. در هر صورت، مسایل سازمانی، نافیِ آموزش صحیح و کافی، فعالیت تخصصی و آموزش مناسب نیست تا هر کدام از ما چه در مقام دانشجو یا روان‌شناس یا استاد بر خود بدانیم که با وجدانی بیدار و تعهّد کاری برآمده از این وجدان، مسئولیت سلامت روان را بر دوش داشته باشیم. هر فردی خودش اولین ناظر و داور رفتار حرفه‌ای خود است و می‌خواهیم بیش از پیش از دانشجویان عزیز بخواهیم که نگاهی بر خود بیاندازند و به خود یادآوری کنند هر گونه فعالیّت تخصصی در حوزه سلامت روان نیارمند کسب تجربه، آموزش، مسئولیت‌پذیری و توان پاسخگویی است. آرزومندیم با همکاری گروه‌ها و ساختارهای متنوع روان‌شناسی، روان‌شناسانی توانمند و مسئولیت‌پذیر، بتوانند باری از فشارهای شدید روانی بردارند.

سردبیر

yasaman