به یاد استاد ارجمندم دکتر زمانی عزیز

دکتر فریبا زرانی

از زمانی‌که تصمیم گرفتم برای دکتر زمانی عزیز بنویسم تا زمانی که اولین کلمات را تایپ کردم چندین روز طول کشید، تلاش می‌کردم خاطرات و احساساتم را در کلمات بگنجانم و سخت بود.

   توصیف ساده‌اش این است که من در اولین دوره دکتری سلامت دانشگاه تهران افتخار شاگردی ایشان را داشتم و در ادامه رساله دکتری من در رابطه با بیماران قلبی تحت نظارت و به راهنمایی ایشان انجام شد که بسیار مایه مباهات است. اما روایت دقیق آنچه در ارتباط با ایشان درک کردم و آموختم ساده نیست. به عنوان یک استاد همانگونه که همگان اذعان دارند دقت‌نظر و درایت علمی ایشان در فرایند آموزش و پژوهش در دوران تحصیل دکتری بسیار اغنا کننده بود. هر جلسه ای که با ایشان داشتم نگاهم به موضوع عمیق‌تر و بسیط می‌شد در عین حال که نکات و جزئیات بسیار ظریفی را در نگارش علمی و ادبی می‌آموختم. در واقع به لطف راهنمایی ایشان آنچه که استاندارد سطح بالای آموزش در دوره دکتراست رخ می‌داد. و این سطح از تعامل علمی جزدر معیت استادی که دانش و منشی اصیل دارد میسر نمی‌باشد.

   بعد از اتمام دوره دکتری حمایت و همراهی حرفه‌ای ایشان بسیار دلگرم‌کننده بود. در رویدادهای حرفه‌ای که از سر گذراندم به نوعی حضور و حمایت امیدبخش دکتر زمانی را تجربه می‌کردم. خاطرم هست شرکت ایشان در مراسم کوچک بازگشایی دفتر مشاوره جان وتن چقدر برایم غافلگیر کننده و شادی‌بخش بود. تجارب این‌چنین با ایشان نمایانگر ابعاد انسانی یک رابطه حرفه‌ایست با انسان‌های با کیفیت. این تعامل علمی و حرفه‌ای در کنار صمیمت ، بزرگ‌منشی و اخلاق‌مداری که در رابطه با ایشان بسیار بارز بود خاطره‌ای ماندگار از الگویی به کمال برایم ساخته است.

یادش گرامی

yasaman